De kracht van doorvragen

Noa, ik kende haar niet. De hele wereld heeft het schijnbaar over haar vanwege haar zogenaamde euthanasie. De jaren voor haar dood hadden alle instanties het schijnbaar vooral over de symptomen: haar eetstoornis en ondergewicht. Ik lees vooral een meisje dat niet is gehoord en ontmoet is, toen ze verkracht was. De zin die vooral blijft hangen is van haar moeder: ‘Misschien hadden ze destijds meer moeten doorvragen’. Daar hebben we volgens mij allemaal een rol in. Wat gebeurt er onder onze neus, waar we elkaar vragen over mogen stellen?

Ingezonden brief geplaatst in de Nrc op 11 juni