Sterren kijken

Gisteravond was het flink sterren kijken in het Planetarium in Artis. Er stonden duizenden sterren aan de hemel en we maakten een vlucht door het universum. Vanuit een comfortabele rode stoel kreeg ik een mooie reflectie van hoe eindeloos groot de ruimte is waarin we ons bevinden, waarbij in zo'n half uur dat je daar zit, geen ruimte is voor tijd. Het deed me beseffen dat wij een onderdeel uitmaken van iets enorms, waar we ons gedurende de dag wellicht niet of nauwelijks van bewust zijn. Op een moment tijdens de reis hingen we ver boven de aarde. Al kijkend naar die geweldige planeet van ons dacht ik: zijn wij als mensen net zo aan het stralen en geven we net zoveel licht als al die duizenden sterren die aan de hemel staan? De reis door het universum gaf me een nederig en groots gevoel. We zijn met elkaar op een reis in een grenzeloze ruimte, waarin we allemaal een even grote rol spelen, om uiteindelijk weer naar huis te gaan. 16 maart is er weer een avond sterren kijken in Artis. Ik zeg: gaan!

@��